flor de toxo

Saturday, November 25, 2006

"¡Chove! Eu non poido sair a calle chovendo que se me riza o pelo...
¿Pensaches algunha vez todo o tempo que temos pasado xuntos dende aquela ata este mismo instante,no que che acabo de pedir o ordenador antes de que ti te deitaras? Eu nunca o pensara.
Pero agora estamos aqui. Compartindo este ano tan especial, especial porque non estamos en Santiago, especial porque non hai palabras que cheguen pra expresar o que é este ano, pero sobre todo...
especial porque o estas a compartir comigho.

Neste teu cumpleanos, o mais largho do mundo,
FELICIDADES, MARIIÑA.

Sunday, November 12, 2006


Faise de noite e de dia en Vila-Pinguín!!!

No, no hay nada nuevo ni relevante solo nuestro dia a dia de nuestras necesidades basicas; comer-salir-dormir-salir-salir-salir...
Ayer hicimos una barbacoa en casa de de unas amigas italianas que tienen una terraza, con vistas a un campo de narcotrafico donde unos chiquillos jugaban a ser mayores con unas jeringuillas...
Después nos fuimos a una fiesta Erasmus, de la cual aun estamos destilando.
Y por lo demas no se que más, que para la semana que viene marchamos a Florencia el fin de semana, despues tendremos un examen, aqui los dias vuelan (falta menos para verte), que hace un año que jugué contigo al lazarillo, que los de Compostela estan agobiados con la Biologia Celular, y la madre de Celina llena de mierda. Cuando vayamos en diciembre nos teneis que esperar para salir, eh!! Moniquiña, David pena que no vengáis;pero guardaos la visita para otro momento. Felicitar a David, Mei, Chapis,Yago, y el cantante que no conozco ya que cuando me fui, se estaba debatiendo. ¡¡¡QUE VIVA PUNK-Z...!!!Y le mando besos a mi madre, que seguramente nunca recibira.
Ah, si y tambien que veais los videos de los Heredeiros da Crus de Youtube.
Ala, solo era un informativo rapido.
Espero que todos esten bien.


Al loro: Manolo Garcia- "Para que no se duerman mis sentidos"
*Este es mi disco de consuelo cuando no estas conmigo, cargado de recuerdos de aquel fin de semana...

Sunday, November 05, 2006

Todos los dias, durante 5 meses..
8:15.¿Repetir?¿Detener? Repetir, por favor.
8:25.¿Repetir?¿Detener?Ahora detener.
Ducha calentita, entro con los pies mojados, conecto el calefactor.
Ropa fria, no tanto como cuando deciamos que lo hacia en aquel albergue.
Salgo a la calle, me recorro el camino corto y aburrido con Motorhead en los oidos. Llego y me siento. Y ahi entraste tu. Te sentaste enfrente, justo al otro lado. Llevabas unas gafas rojas, con las que me mirarias demasiado bien despues de suplicar por dentro que te pudiese bailar contigo.
-Hola, ¿te llamas?
-Encantao, ¿y tu?
Estas palabras y un par de sonrisas serian casi los unicos gestos que nos habriamos dedicado mutuamente, por lo menos lo que recuerdo de ese sabado, ya que tus sonrisas me habian dejado fuera de combate, hasta que al dia siguiente jugamos a los lazarillos...
Desde ese dia has sido mi guia, y mi ilusion por levantarme cada manhana, y ponerme la ropa fria que, hoy hace un anho a las 8:25, no me apetecia una mierda poner...

Felicidades, pequena...